Η *Γεωργία, όταν ήρθε σε επαφή μαζί μας ήταν μόνη, έγκυος και σε απόγνωση. Στις συναντήσεις μας, μας μιλούσε για τον πατέρα του παιδιού, περιγράφοντας τον ως έναν άνθρωπο ευέξαπτο και απρόβλεπτο. Αυτό τη δυσκόλευε να αποφασίσει.

Από την μια ήθελε να κρατήσει το μωρό της, αφού όπως έλεγε, δεν πίστευε στην ιδέα της έκτρωσης, από την άλλη, φοβόταν να έχει το παιδί της αυτόν τον άντρα για πατέρα. Η γυναίκα αυτή, δεν είχε ανάγκη από συμβουλές, άκουγε ήδη μπόλικες από τον περίγυρο της και δεχόταν αρκετές πιέσεις. Της δώσαμε χώρο και χρόνο να κάνει αυτό που είχε περισσότερο ανάγκη, να μιλήσει! Ακούσαμε τους ενδοιασμούς, τις φοβίες και τα άγχη της και αισθανθήκαμε συμπόνοια γι’ αυτόν τον άνθρωπο που πάλευε με τις σκέψεις του. Μερικές μέρες αργότερα, τη συναντήσαμε ξανά και παρατηρήσαμε ότι ήταν διαφορετική, πιο ήρεμη, πιο χαμογελαστή.

Κάτι είχε αλλάξει, είχε αποφασίσει! Θα κρατούσε το μωρό της γιατί δε θα μπορούσε να ζήσει με την ιδέα να κάνει αλλιώς. Τα προβλήματα και οι ενδοιασμοί της δεν άλλαξαν. Άλλαξε η στάση της. Κοιτούσε την απόφαση αυτή με θάρρος και αισιοδοξία, γιατί ήξερε, όπως είπε, ότι κάνει το σωστό και θα τα καταφέρει.

*Προκειμένου να προστατευθεί η ιδιωτικότητα των γυναικών που βοηθάμε, έχουμε αλλάξει τα ονόματα τους.